Opublikowano: 15 maja, 2022 o 4:37 pm
Pochodzenie kaniwy, sprzedawanej również jako „baby quinoa”, a lokalnie znanej między innymi jako cañihua lub qañiwua (wymawiane jako kah-nyee-wah), można odnaleźć w południowych Andach w Peru i Boliwii. Ze względu na dużą wartość odżywczą, zdolność do rozwoju na bardzo dużych wysokościach i odporność na bardzo niskie temperatury, kaniwa od tysiącleci stanowi podstawę diety mieszkańców Andów. Jej zalety dopiero teraz zaczynają być doceniane na całym świecie.
Korzyści zdrowotne płynące z kaniwy
Choć większość zalet kaniwy wynika z jej wartości odżywczych, jest ona również bogata w przeciwutleniacze, które, jak się uważa, odpowiadają za niektóre z jej właściwości leczniczych. Chociaż badania na temat tego pochodzącego z Andów pseudozboża są skąpe, wiadomo, że pomaga ono w
Budowani siły i masy mięśniowej
Stężenie niezbędnych aminokwasów w ziarnach kaniwy pomaga w budowaniu i utrzymaniu zdrowej masy mięśniowej, co czyni ją doskonałym suplementem dla osób stosujących dietę wegańską lub wegetariańską.
Walka z anemią
Jako bogata w żelazo, kaniwa od tysięcy lat jest wielkim sprzymierzeńcem w walce z anemią i zapobieganiu jej wśród mieszkańców Andów.
Dodatkowe zalety kaniwy, sugerowane przez tradycyjne zastosowania i wstępne badania, to:
Wspomaga trawienie
Ziarna kaniwy są szczególnie bogate w rozpuszczalny błonnik, który poprawia trawienie i wspomaga zdrowie przewodu pokarmowego. Jest to idealny produkt dla osób z zapaleniem żołądka i wrzodami, ponieważ można go łatwo włączyć do nijakiej diety.
Wzmocnienie funkcji metabolicznych
Podobnie jak quinoa, bogata zawartość przeciwutleniaczy w kaniwie pomaga w leczeniu i zapobieganiu cukrzycy poprzez kontrolowanie poziomu cholesterolu, nadciśnienia i cukru we krwi, zmniejszając tym samym ryzyko chorób układu krążenia.
Kaniwa i Quinoa – jaka jest różnica?
American Heart Association (2015) zaleca spożywanie pełnoziarnistych produktów zbożowych. Całe ziarna są mniej przetworzone, co oznacza, że zawierają więcej błonnika pokarmowego i innych korzystnych dla zdrowia składników odżywczych. Ten apel Amerykańskiego Stowarzyszenia spowodował, że wiele osób zaczęło poszukiwać nowych pełnych ziaren, aby uwzględnić je w swojej diecie. Jednym z najciekawszych nowych odkryć jest kaniwa, której nie należy mylić z quinoa o podobnej nazwie.
Czym się różni kaniwa od quinoi?
Kaniwa i quinoa mają bardzo podobne pochodzenie. Quinoa jest uprawiana od tysięcy lat w Andach w Ameryce Południowej. Rdzenni mieszkańcy Peru, Boliwii, Ekwadoru i Kolumbii cenili to ziarno za jego właściwości odżywcze. Dopiero dziesięć lub dwa lata temu zyskało ono uznanie jako zdrowa żywność w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie.
Podobnie jak quinoa, kaniwa również pochodzi z Ameryki Południowej. Uprawiana w Peru i Boliwii, kaniwa to nasiona rośliny kwitnącej zwanej gęsiostopem (Chenopodium pallidicaule). Quinoa pochodzi z tego samego rodzaju (Chenopodium), ale jest innym gatunkiem (quinoa) o nieco innych właściwościach.
Quinoa składa się z małych ziaren, które mogą być czerwone, ciemnobrązowe lub białe. Kaniwa jest mniejsza od nasion quinoa – około połowę mniejsza – i ma kolor ciemnoczerwony lub brązowawy. Zarówno quinoa, jak i kaniwa mają pyszny orzechowy smak, choć kaniwa jest nieco słodsza niż quinoa. Ponadto kaniwa ma lekko chrupiącą teksturę, podczas gdy quinoa jest puszysta i miękka. Te różnice w konsystencji i smaku mogą sprawić, że podczas gotowania tych dwóch ziaren będziesz używać ich w różny sposób.
Zarówno quinoa, jak i kaniwa są technicznie rzecz biorąc nasionami, a nie ziarnami, ale mają wiele właściwości odżywczych pełnych ziaren. Nasiona są naturalnie bezglutenowe, co czyni je idealnym źródłem węglowodanów złożonych dla osób z celiakią lub wrażliwością na gluten. Oba rodzaje ziaren są doskonałym źródłem błonnika. Ponadto, oba są źródłem białka. Quinoa i kaniwa są pełnowartościowymi białkami, co oznacza, że zawierają wszystkie niezbędne aminokwasy, których organizm nie jest w stanie sam wytworzyć. Kaniwa jest szczególnie bogata w lizynę, aminokwas, który zazwyczaj występuje w niewielkich ilościach w produktach zbożowych.
Quinoa i kaniwa zawierają również wiele witamin i minerałów, które wspomagają procesy fizjologiczne organizmu. Składniki te obejmują żelazo, witaminy z grupy B, witaminę E, magnez, fosfor, cynk, miedź i mangan.
Zarówno quinoa, jak i kaniwa gotują się stosunkowo szybko. Opiekanie nasion przed gotowaniem wydobywa orzechowy smak z gotowego produktu. Najskuteczniejszym sposobem gotowania tych ziaren jest podgrzanie wody lub bulionu do wrzenia, dodanie ziaren i przykrycie patelni, a następnie zredukowanie temperatury do stanu wrzenia na wolnym ogniu. Po 20-25 minutach ziarna będą napuszone i wchłoną całą wilgoć. Rozdrobnienie ugotowanych ziaren widelcem zapobiega ich przywieraniu do patelni.
Główna różnica w gotowaniu quinoa i kaniwy polega na tym, że kaniwy nie trzeba płukać przed gotowaniem. Ziarna quinoa mają zewnętrzną warstwę saponin, rodzaju molekuł, które nadają ugotowanej quinoa lekko mydlany smak, jeśli nie zostaną odpowiednio usunięte. Dlatego tak ważne jest płukanie quinoa, które usuwa saponiny. Kaniwa nie zawiera saponin i nie wymaga płukania przed gotowaniem. Może to nieco przyspieszyć czas przygotowania, ale nie ma innych istotnych różnic w gotowaniu tych dwóch ziaren.
Kaniwa i quinoa są stosunkowo podobne i można je spożywać na wiele podobnych sposobów. Istnieją jednak subtelne różnice w teksturze i smaku, które odróżniają te ziarna od siebie. Na przykład, puszysta i miękka konsystencja quinoa sprawia, że idealnie nadaje się ona do mieszania w smoothie, aby uzyskać zdrowy zastrzyk białka i błonnika. Ponieważ quinoa jest nieco większa niż kaniwa, najlepiej nadaje się do nadziewania kabaczków lub papryki.
Z kolei niewielki rozmiar i lekko chrupiąca tekstura kaniwy doskonale sprawdza się w pilawie z pokrojoną papryką, oliwkami i serem feta. Kaniwa to także doskonały posiłek śniadaniowy. Jest na tyle mała, że można ją wmieszać do naleśników, nie zmieniając ich konsystencji. Można ją też podawać z odrobiną miodu jako słodzikiem i posypać posiekanymi orzechami lub pokrojonymi w kostkę owocami.
Dodatkowo kaniwa może być mielona w celu uzyskania mąki. Tę bogatą w białko mąkę można zastąpić mąką uniwersalną w różnych wypiekach, aby uzyskać zdrowszy smak. Należy jednak uważać przy zamianie mąki, ponieważ bogata w białko mąka kaniwa może zmienić konsystencję otrzymanego produktu. Aby uzyskać jak najlepsze rezultaty, mąką kaniwa należy zastąpić nie więcej niż połowę mąki przewidzianej w przepisie.
Bibliografia:
R. Repo-Carrasco-Valencia (2011). Andean indigenous food crops: nutritional value and Bioactive Compounds. Department of Biochemistry and Food Chemistry, University of Turku.R. Gross etl al (1989). Chemical composition and protein quality of some local Andean food sources. Food Chem. 34, 25-34.
P. White et al (1955). Nutrient content and Protein quality of quinoa and canihua, edible seed products of the Andes mountains. J. Agric. Food Chem. 6, 531-534.
R. Repo-Carrasco, C. Espinoza and S. Jacobsen (2003). Nutritional Value and Use of the Andean Crops Quinoa (Chenopodium quinoa) and Kaniwa (Chenopodium pallidicaule). Food Rev. Int. 19, 179-189.
C. Collazos et al (1993). La Composicion de Alimentos de Mayor Consumo en el Peru. Minsterio de Salud. Insituto Nacional de Nutricion. Lima, Peru. / quoted by R. Repo-Carrasco-Valencia (2011)
American Heart Association (2015). Whole grains and fiber. Retrieved from http://www.heart.org/HEARTORG/HealthyLiving/HealthyEating/HealthyDietGoals/Whole-Grains-and-Fiber_UCM_303249_Article.jsp
Johnson, A. (2013). Kaniwa: a “new” ancient grain. Veg Kitchen. Retrieved from http://www.vegkitchen.com/product-guide/kaniwa-a-%E2%80%9Cnew%E2%80%9D-ancient-supergrain/
Roussell, M. (2012). Ask the doctor: complete and incomplete proteins. Shape. Retrieved from http://www.shape.com/healthy-eating/diet-tips/ask-diet-doctor-complete-and-incomplete-proteins
Salkeld, L. (2013). Meet kaniwa, the new quinoa. Epicurious. Retrieved from http://www.epicurious.com/archive/blogs/editor/2013/12/-kaniwa-quinoa-alternative.html
